Huis met vier daken

‘Huis met vier daken’ is een nieuw woonhuis op een voormalig terrein van een autobedrijf in het buitengebied van het Noord-Brabantse dorp Boekel. Het perceel heeft een bijzondere ligging midden in structuren van een oud middeleeuws landbouwgebied. Het perceel wordt enerzijds omsloten door een kleinschalig bos en anderzijds heeft het zicht richting het weidse landschap van de Peel. Het woonhuis geeft op een nieuwe manier uiting aan het bouwen en wonen in het landelijke buitengebied van de Brabantse Peelgemeenten.

In het gebied met veel grote agrarische bebouwing is er in de massa van de woning gekozen voor een kleinschalige configuratie door deze op te bouwen uit een viertal kleinere archetypische volumes. Door deze volumes vervolgens in kruisvorm tegen elkaar te plaatsen ontstaat een centrale ruimte met daaraan vier vleugels met ieder een eigen kap. Iedere vleugel heeft een eigen functie en kwaliteit ten opzichte van het omliggende platteland.

In het hart van de woning, het kruispunt, bevindt zich de centrale ruimte met eettafel en een multimedia hoek. Deze ruimte is de plaats van binnenkomst waarlangs alle ruimtes in de woning worden ontsloten. Je verlaat of betreedt de woning niet zonder deze centrale ruimte te passeren. Aan de westzijde van het kruis bevinden zich de twee vleugels met zitkamer en leefkeuken. Samen omsluiten deze vleugels het buitenterras richting de tuin gericht op de avondzon. Van binnenuit worden de vleugels gekenmerkt door een grote mate van openheid en transparantie naar de tuin. Vides, zowel binnen als buiten, zorgen voor zicht richting de kronen van de bomen. De entreevleugel bevat voorzieningen zoals toilet en carport, maar heeft daarnaast ook een trap naar de ontspanningsruimte die zich onder de kap van deze vleugel bevindt. De driehoekige gevelopening biedt zicht op het decor van het weidse landschap aan de voorzijde. De laatste vleugel, aan de oostzijde, in de luwte en met ochtendzon bevat badkamer, wasruimte en alle slaapvertrekken.

De abstractie in de detaillering en de expressieve gevelopeningen met diepe negge geven het woonhuis een monolithische uitstraling en versterken de archetype vorm. Hiermee worden de individuele volumes van buitenaf leesbaar. Middels banden in staand metselwerk is de plint, dakrand en verdiepingsvloer ingekaderd. Hierdoor ontstaat een raamwerk waarbinnen dichte metselwerkvlakken afgewisseld worden met grote gevelopeningen welke werken als geometrische canvassen op het landschap. De slanke aluminium kozijnen zijn qua maat en schaal volledig dienend aan het met zorg gedetailleerde en uitgevoerde metselwerk. De steenkeuze, een kolen gesinterde strengpers baksteen brengt in detail de twee karaktereigenschappen van abstractie en ambacht bij elkaar.